Afleiding voor Juna na een spannende operatie
Als CliniClowns Oeps en Kluun de kamer bij Juna binnenstappen, ligt ze op haar zij met een spuugbakje. Na het bezoek zit ze rechtop en kan ze ondanks alles weer lachen. Het is een van de bijzondere momenten van écht contact in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort.
Juna ligt met haar ogen dicht bij te komen van een narcose. Ze heeft buisjes in haar oren gekregen en voelt zich beroerd van de operatie. Haar ouders zitten naast het bed met een braakbakje in de aanslag.
Ze kijken even op als de clowns Oeps (Mark) en Kluun (Merlijn) de kamer insluipen. Kluun voorop, Oeps achter hem aan. Ze proberen stil te zijn, maar er staat een karretje in de weg. Kluun botst ertegenaan. “Sorry Juna”, zegt hij, en botst meteen nog een keer op het karretje. “Sorry, sorry, sorry.” Oeps kan het niet aanzien en zegt: “Laat mij maar voorop.” De clowns wisselen van plek, maar het helpt niet veel, want nu botst Oeps weer tegen het karretje.
Het gedoe overstemt de misselijkheid van Juna. Ze gaat met glimmende ogen rechtop zitten. Dat tafeltje staat daar ook veel te onhandig, besluit ze. Het moet weg! Ze geeft net zo lang aanwijzingen tot het karretje door de klunzige clowns op de gang is gezet. Zo, probleem opgelost, de clowns kunnen verder. Als ze de kamer willen verlaten, plakt het bedgordijn aan Kluun vast. Opnieuw is er chaos. Juna schatert van het lachen.
“Spel is de natuurlijke taal van kinderen, daarom kunnen ze zich zo makkelijk overgeven aan de clowns”, vertelt medisch pedagogisch zorgverlener Carmen. Ook de twee CliniClowns zelf blikken na hun spel nog even terug. “Het gordijn bleef per ongeluk aan me plakken”, zegt Merlijn. “Het is zo’n klein, prachtig cadeautje dat je direct kan gebruiken in je spel.”