‘Bewoners hebben het er soms weken na een bezoek nog over’
De veelal Surinaamse bewoners van verzorgingshuis De Venser in Amsterdam-Zuidoost genieten met volle teugen van voor hen vertrouwde liedjes. CliniClowns Boem en Chico maken er elke maand een lekker pittig feestje van. “Onze bewoners worden echt gezien.”
Bewoonster Gracia (67) van verpleeghuis De Venser zit in haar rolstoel op haar kamer. Ze doet vrijwel nooit mee aan de vele activiteiten die het huis organiseert, vertelt activiteitenbegeleidster Marga. “Vandaar dat het zo fijn is dat de CliniClowns wel bij haar langsgaan. Ze vindt het altijd zo leuk als ze komen.”
Ook vandaag verschijnt er meteen een brede glimlach op haar gezicht als Boem en Chico rustig binnenlopen. “Ik kom uit Almere. Mooie stad hoor”, zegt ze meteen. Boem maak een buiging voor haar: “We gaan muziek maken”, Yess, zie je haar denken. Het wordt meteen een vrolijke boel. Af en toe geeft haar elektronische knuffelkat een goedkeurende miauw. Chico krijgt tijdens het ‘optreden’ een schouderklopje van Boem. “Omdat hij het zo goed doet”, zegt hij met een knipoog naar Gracia. Die knikt instemmend: ”Ja, hij doet het goed.” Nog een liedje, speciaal voor de bewoonster. Ze verzinnen een gek liedje met haar naam erin, dat maakt haar trots: helemaal voor Gracia!
Aanstekelijk
Even verderop op de afdeling begint mevrouw Nahar (76) meteen te lachen als ze de clowns aan ziet komen. Boem vertelt dat ze altijd erg moet lachen als ze om beurten langzaam uit beeld verdwijnen en weer terugkomen. Vanuit het gangetje naast haar tafel werkt het ook: als Boem gapend uit het gangetje komt sjokken, ligt ze dubbel. “Ik ben zo moe”, klaagt hij. “Ik wil slapen.” Hij gaat op een stoel liggen, de bewoonster schatert.
Haar brede, open lach is aanstekelijk: de bewoonsters naast haar aan tafel beginnen mee te lachen. “Misschien kunnen we Boem wekken met wat muziek”, oppert Chico. Mevrouw zet aarzelend een Surinaams liedje in. De bewoonsters aan de andere tafel, veren meteen overeind. En ja, Boem wordt wakker, hij danst door de kamer, vrolijk slaat hij met de tamboerijn op zijn bil. Mevrouw Nahar ligt meteen weer in een deuk.
Zwaaien
“Ik ga even helemaal uit mijn plaat”, zegt Boem. Chico deelt gekleurde sjaaltjes uit, bij dit liedje staan de dames in Suriname vaak met sjaaltjes te zwaaien, weten ze. Het wordt een feestje, de clowns zingen het ene Surinaamse liedje na het andere. Die slaan in: ‘Ala presi komisi d'a botri’, zingt, neuriet of klapt iedereen mee. De vrouwen vinden alle actie prachtig. ‘Dankiedankie’, zegt Boem ten afscheid. Mevrouw Nahar lacht nog als ze de gang weer inlopen.
Iedereen gaat aan
Hans (Clown Boem) en Dennis (Chico) hebben speciaal samen Surinaamse liedjes ingestudeerd omdat dit verpleeghuis zo’n diverse bewonersgroep heeft. “Het liedje dat we net zongen is erg populair”, lacht Hans. “Zo leuk, iedereen doet altijd enthousiast mee.”
“De clowns brengen zoveel plezier”, zegt activiteitenbegeleidster Marga. “De individuele aandacht van de clowns is belangrijk, bewoners worden gezien. Het is mooi dat we hen dit extraatje kunnen geven, zeker voor mensen die bijna niet beneden komen is het ideaal dat de clowns naar hen toe komen. Bewoners hebben het er soms weken na een bezoek nog over, het voelt voor hen als een uitje. Dat ze zo moeten lachen, hoe fijn is dát?”