‘Een klein liedje, met groots effect’
Sef (2) is een pechvogeltje. Al vanaf jonge leeftijd is hij veel in het ziekenhuis te vinden. In dit verhaal vertelt zijn vader Robert over de moeilijke momenten, de zorgen en de onmacht die daarbij komen kijken. Maar ook over een onverwacht lichtpuntje.
“Toen Sef vijf maanden oud was, werd hij opgenomen in het ziekenhuis omdat hij een allergische reactie had bij zijn eerste vaccinaties. Hij moest de volgende vaccinaties dus in het ziekenhuis krijgen.
Hij bleek een koemelkallergie te hebben en slecht te reageren op kippeneiwit, waardoor hij sterk reageerde op bepaalde vaccinaties. Hierdoor raakte hij in een absence, hij was steeds kort afwezig. Dit heeft Sef meerdere keren meegemaakt. Gelukkig waren we toen vaak al in het ziekenhuis, maar je schrikt natuurlijk enorm als dat gebeurt.
Ziekenhuisopnames
Meerdere ziekenhuisopnames volgden, onder andere door een infectie en uitdroging door een corona-infectie. Bij deze infectie was Sef nog te jong om te kunnen begrijpen dat hij moest eten en drinken, daarom moest hij aan de sondevoeding. Vorig jaar oktober heeft Sef een virale hersenvliesontsteking gehad.
Het waren zware periodes, waarin we als ouders constant ‘aan’ stonden. Je bent gek gezegd alleen maar met jezelf bezig en het voelde vaak als een tegenslag als er weer iets was. Je hebt er als ouder geen grip op, het overkomt je. Toch heeft het ons als gezin ook sterker gemaakt.
Verwonderd
Tijdens zijn eerste opname, toen hij nog een baby was, kregen we bezoek van de CliniClowns. Ondanks dat Sef zo jong was en overstuur in zijn ziekenhuisbedje lag, gebeurde er iets bijzonders. De clowns speelden een klein, zacht liedje voor hem. Ik kan met geen woorden omschrijven wat dat met hem deed. Van een overstuur hummeltje veranderde hij in een rustig, verwonderd mannetje. Hij had opeens iets anders om naar te kijken, iets nieuws om zich op te focussen. Het ziekenhuisbedje verdween even naar de achtergrond. Dat moment, de rust die de clowns brachten, was goud waard.
Emotie
Als ouder zit je in een achtbaan van emoties. Je maakt je zorgen, je voelt spanning, je bent moe. En dan ineens, door een paar zachte klanken en een liefdevolle blik van de clowns, kun je even ademhalen. Even weer genieten van je kind. Dat is onbetaalbaar.
Het mooiste aan de CliniClowns is dat ze precies aanvoelen wat een kind nodig heeft. Ze forceren niets, maar kijken en voelen mee. Het liedje dat ze voor Sef speelden, was geen groot optreden, geen drukke show – het was klein, zacht en precies goed. Een klein liedje, maar met een groots effect. Daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.”