‘Faye was een en al spel en liefde’
Vandaag, op 3 februari, zou Faye* 14 jaar zijn geworden. Zij overleed ruim een jaar geleden. In dit verhaal vertelt Martin Hoevenaars (CliniClown Mimus) over de bijzondere band tussen Faye en Mimus.
“Doorgaans ben ik niet zo van het terugkijken, maar sommige herinneringen zijn zó sterk dat ze zich niet naar de achtergrond laten verplaatsen. Ze blijven verbonden aan het heden en gelukkig maar, want de stem die met de herinnering verklonken is, behoort toe aan een engel van een kind die Faye heet. Haar stem hoor ik nu vaker en luider dan ooit tevoren, ook al is ze er zelf niet meer.
De laatste periode van haar jonge leven, eind 2023 tot begin 2024, bracht ze door in het Bravis Ziekenhuis te Bergen op Zoom. Een van de kamers was haar woning geworden en samen met haar altijd-aan-haar-zijde-zijnde moeder en vader probeerden ze er voor elkaar nog een mooie tijd van te maken, omringd door de liefdevolle zorg van de kinderafdeling die Faye al vanaf haar geboorte kende.
Bij de veel te vroege geboorte was de levensverwachting van Faye slechts enkele maanden, maar ze is bijna 13 jaar geworden. En behalve van het uitdelen van hartjes, was Faye ook een en al spel. Voordat we de vloer op gaan, worden we altijd ingesproken zodat we weten welke kinderen er op de afdeling liggen. Wat Faye betreft was dat eigenlijk niet nodig, want wanneer we met een muziekje bij de Kinderafdeling arriveerden, stonden we nog bij de receptie wanneer er ergens vanuit een kamer verderop de mooiste ‘JOE-HOE!’ de gang op galmde die ik me voor kan stellen.
Behalve van het ziekenhuis kende ik Faye ook van de CliniClowns App, waar ze dagelijks op te vinden was. Vrijwel dagelijks stuurde ze me een berichtje, vaak in de ochtend om me goedemorgen te wensen, afsluitend met het geluid van een kus en een ‘love you’. De laatste periode, toen Faye zichtbaar verzwakte, ben ik haar meermaals gaan bezoeken in het Bravis. Met ik bedoel ik Mimus zoals ik als CliniClown heet. Mimus en Faye hebben een bijzondere band opgebouwd de afgelopen jaren.
Voor Faye was degene achter de neus een onbekende. Faye was een en al spel en liefde; een leerzame spiegel voor de clown. Een paar dagen voor haar overlijden moest en zou ze nog uit bed komen om samen met Mimus te kleuren aan een tafeltje, zoals we zo vaak gedaan hadden. Een moment om te koesteren. Vandaag is haar jaardag en ergens vandaan hoor ik haar roepen: ‘JOE-HOE… MIIIIMUUUS…’”