Geef Émiely een zorgeloze nacht
Émiely (1) ligt ter observatie in het ziekenhuis. Thuis heeft ze veel moeite met slapen. In het vreemde ziekenhuisbed is het nóg lastiger. Maar gelukkig is er een bedtijdbezoek van clowns Sok en Pom…
Al sinds de geboorte van haar dochter Émiely heeft Sylvana een onbestemd gevoel. Émiely heeft moeite met slapen en eten, last van plotselinge driftbuien, sleept met haar beentje en raakt regelmatig ‘weg’. “Dan kijkt ze opeens met een glazige blik voor zich uit.”
Die onzekerheid
Zo klein als ze is, loopt ze al bij een psycholoog, een diëtiste en een kinderarts, vertelt Sylvana. “Er is een verdenking van epilepsie, maar eigenlijk is nog steeds niet duidelijk wat er precies aan de hand is. Die onzekerheid is verschrikkelijk.” Daarom is Émiely nu ter observatie in ziekenhuis Rijnstate in Arnhem. Het is avond, en zoals altijd wil Émiely niet slapen. Ze drentelt door de ziekenhuiskamer terwijl Sylvana haar probeert af te leiden. “De uren tussen het eten en slapen zijn zo zwaar. Omdat Émiely dan niets wil en niets leuk vindt.”
Lastig moment van de dag
Voor veel zieke kinderen is het lastig inslapen in zo’n ongewone omgeving. Ze voelen zich vaak verdrietig en hebben moeite om in dat vreemde ziekenhuisbed te slapen. Vanavond zijn CliniClowns Sok en Pom op de afdeling voor een ‘bedtijdbezoek’. Een welterusten-moment met een wat subtieler, zachter spel dan overdag, waarmee ze even de zorgen en angst wegnemen.
“Tada, tada, tada”, de clowns zwieren zachtjes zingend door de schemerige kinderafdeling. Ze zijn versierd met lichtslingers en dragen gezellige lampjes. Ze stappen de kamer van Émiely binnen en zakken door hun knieën tot ze op ooghoogte van het meisje zijn. Vervolgens zijn ze vooral druk met elkaar. Émiely kijkt de kat uit de boom maar doet al snel een stapje naar voren, uit de veilige armen van haar moeder. Ze gooit haar knuffeldoekje voor de voeten van de clowns. Als tegenzet vliegt de doek van clown Pom door de lucht. Heen en weer gaat het, Émiely straalt.
Slaapliedje
Dan brengen de clowns rust in het spel met een slaapliedje. “Ga je slapen ben je moe? Droom maar fijn en oogjes toe. Ga je slapen ja, ga je slapen ja, droom maar mooie dromen.” Het is tijd om alles in de kamer welterusten te zeggen. Een boekje, een bal, mama, de knuffelhond van Sok. Ook Sok gaat slapen. Pom aait haar zachtjes.
Heerlijk om te zien
Moeder Sylvana geniet van het spel en wat het met haar dochter doet: “Gisteravond liep ik rond deze tijd met mijn ziel onder de arm. Hoe kom ik dit uur voor bedtijd door? Het clownsbezoek is een fijne onderbreking. Ik zag dat Émiely eerst even aftastte, maar opeens ging ze dingen uitproberen. Het is heerlijk om mijn meisje zo te zien.” Ook Ellen ter Braak (Pom) merkt hoe belangrijk het bezoek voor het meisje is: “Ik zag dat Émiely steeds meer ontspande. Ze was op haar gemak.”