‘Het was zo’n mooi moment tussen al die ellende’
Oh nee, sla onze kamer alsjeblieft over, dacht Mirjam even toen ze CliniClowns richting het bedje van haar tweeling zag koersen. Vervolgens toverden ze een lach op de gezichtjes van de baby’s. “Dat was goud waard.”
Kers en Spil wandelen de kamer van tweeling Florian* en Celeste binnen in het Spaarne Gasthuis in Haarlem. Ze buigen zich over hun bedje. “Oh, wat een mooie baby’s, wat een knapperds”. Boven de kindjes beginnen de CliniClowns een geanimeerd gesprek. De baby’s kijken aandachtig naar die twee rode neuzen boven ze. En dan gebeurt het: Florians mondhoekjes krullen omhoog, Celeste schatert.
Wonen in het ziekenhuis
Voor moeder Mirjam Louwen van Bekkum was dit een onbeschrijflijk bijzonder moment. Ze had er maanden van ziekenhuisbezoeken, crisissituaties, operaties en onderzoeken op zitten. Bij Florian, die het syndroom van Down had, werden kort na zijn geboorte allerlei medische problemen vastgesteld: hirschsprung (een afwijking van de dikke darm), drie gaatjes in zijn hart, kortademigheid en een schommelende saturatie (zuurstofgehalte in het bloed). “Hij had negen specialisten, moest drie keer per week naar AMC voor onderzoek, en tussendoor bloedprikken in Haarlem. We woonden bijna in het ziekenhuis.”
Hartoperatie
Na een hartoperatie was Florian opgenomen in het Spaarne Gasthuis. Samen met zijn gezonde zusje. “Florian moest om de drie uur gevoed worden en Celeste had haar eigen voedingsritme”, vertelt Mirjam. “Ik sliep niet meer dan twee uur per nacht. Dag en nacht kwamen artsen en verpleegkundigen binnen. Dus toen ik die clowns aan zag komen, dacht ik: sla ons alsjeblieft over. Wat kun je nou met baby’s van drie maanden oud?”
Toen Mirjam de lach op het gezicht van Florian en Celeste zag, smolt alles weg. “De clowns waren er misschien vijf minuten. De manier waarop ze binnenkwamen, zo lief en rustig. Hoe aandachtig de baby’s naar ze keken. Het was zo’n mooi moment tussen al die ellende. Elk lachje was voor mij goud waard. Ik was in een klap vrolijk.”
Gelukkig
Florian overleed een maand later. “Heel onverwacht, het ging eigenlijk wel goed met hem. Maar toen werd hij verkouden, we sprongen in de auto, hij heeft het ziekenhuis niet gehaald.”
Dat is nu anderhalf jaar geleden. Nog steeds denkt Mirjam vaak aan dat bijzondere clownsbezoek. “Florian is vier maanden oud geworden. In die tijd heeft hij alleen pijn en ellende gehad. Je wilt maar een ding: dat je kind gelukkig is. In dat ene kleine moment met de CliniClowns was dat zo. Dat zal ik nooit vergeten.”
Mirjam schreef een boek over haar zoontje: ‘Florian is niet voorbij’, het is onder meer te koop bij Bol.com.