‘Je hebt geen controle over het leven’
Lisette liep lange tijd rond met een onderbuikgevoel, totdat het eindelijk duidelijk werd: haar zoontje Boy (4) heeft een verstandelijke beperking. Sinds hij naar Peuterdagcentrum Kiekeboe gaat, bloeit hij op, met het bezoek van de CliniClowns als kers op de taart. Ze deelt haar verhaal.
Boy had na zijn geboorte meteen een slechte start. Ik denk dat door mijn zwangerschapsvergiftiging, controles die niet goed zijn gegaan en mijn bloeddruk die te hoog was, Boy ook ziek geweest in mijn buik. Bij zijn geboorte was hij erg klein, hij woog tweeëneenhalve kilo en dronk niet goed. Hij had weinig energie. Vanaf het begin gaf mijn moedergevoel aan dat er iets met hem was. Maar de mensen om mij heen zeiden: “Het komt wel goed.” Ik stond inmiddels op standje overleven, Boy was een extreme huilbaby en niemand nam me serieus.
Onderzoeken
Toen hij anderhalf was, kwam de kinderfysiotherapeut langs omdat Boy nog niet kroop. Zijn bewegingen waren raar, dat kon je zien. Ik dacht toen nog aan een spierziekte. De fysio zag ook gelijk dat er iets niet klopte en wilde overgaan tot actie. Via de kinderarts zijn we naar de kinderneuroloog gegaan en toen is het balletje gaan rollen.
Leeftijdsgenootjes
Achteraf vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Toen hij negen maanden was, begon hij bijvoorbeeld met slaan en moest dan lachen. Ik had daar toen geen bijzondere associaties bij, nu kan ik het beter plaatsen. Ik werk zelf al heel lang in de gehandicaptenzorg, maar heb me nooit kunnen voorstellen dat Boy verstandelijk beperkt zou kunnen zijn. Nooit. Ik denk dat ik dat heb uitgeschakeld. Pas toen ik leeftijdsgenootjes van hem zag, wist ik dat het foute boel was. Het drong pas echt tot me door toen Boy naar de Amerpoort werd doorverwezen. Dat is de organisatie waar ik zelf werk.
Ontwikkeling
Helaas weten we niet waar de verstandelijke beperking vandaan komt, en daarom weten we ook niet hoe zijn toekomst eruitziet. Zijn ontwikkeling gaat nu steeds beter. Hij verrast ons elke keer weer. We dachten bijvoorbeeld dat hij nooit zou kunnen lopen door zijn lage spierspanning. Maar hij loopt! En hij begint met praten.
Open en nieuwsgierig
Via de ouderapp kan ik zien hoe het bij Peuterdagcentrum Kiekeboe gaat. Als CliniClown Waldo en Hop daar hebben gespeeld, zie ik een stralend jongetje op de foto. Ik ben er zelf natuurlijk niet bij, maar ik zie hoeveel plezier hij heeft. Het is een open en nieuwsgierig jongetje. Dat is zo leuk om te zien.
Goede zorg
Je krijgt als ouder het kind dat je krijgt, je hebt geen controle over het leven. We zijn hartstikke blij met Boy. Hij is zo gelukkig in zijn eigen wereldje, dan zie je dat het wel goed komt. Hij zit niet vast in z’n eigen lijf, dat is ook fijn om te zien. En er is heel goede zorg voor hem. De CliniClowns horen daar natuurlijk ook bij.
Accepteren
Als moeder moet ik accepteren dat hij een verstandelijke beperking heeft. Ik ben vooral bezig met rust creëren, ik ga hem niet pushen in zijn ontwikkeling. Het peuterdagcentrum waar hij nu zit, is voor kinderen tot en met 4 jaar. Omdat hij zich zo goed ontwikkelt, gaan we kijken waar hij hierna heen kan. Ik weet dat het wel goed komt, uiteindelijk doen we alleen wat het beste is voor Boy.