Kay groeit op met de CliniClowns
Als Kay (1) op zijn kamer ligt in het Maastricht UMC hoort hij op de gang vrolijke stemmen en geluiden. De CliniClowns zijn er weer. “Hij is te klein om het zich te beseffen”, vertelt zijn moeder Romy, “maar hij reageert er wel op en ook voor ons is het even een moment van plezier.”
Kay heeft het hypoplastisch linkerhartsyndroom. Daardoor kan zijn hart niet genoeg zuurstofrijk bloed naar zijn lichaam pompen en heeft hij al twee grote operaties gehad in het WKZ in Utrecht. “Volgend jaar staat de derde operatie gepland,” vertelt Romy, “het is niet zo dat het daarna klaar is, maar hij moet er dan goed mee kunnen leven.”
Morgen komen de CliniClowns
In de heftige tijd van Kays eerste grote operatie zijn de CliniClowns onderdeel van de week. “De eerste paar weken zijn ze een beetje aan ons voorbij gegaan”, vertelt Romy, “we waren met zo veel andere dingen bezig.” Maar na een tijdje komt daar verandering in. “Op een gegeven moment kregen we door dat de clowns altijd op dinsdag langskwamen.”
“Kay besefte zich op dat moment nog niet zo goed wat er gebeurde maar voor ons als ouders was het heel erg leuk. Dan hoorden we ze al aankomen met hun muziekjes en gekkigheid. We zagen hoe de kinderen op de kamer erop reageerden en konden het niet laten om zelf ook mee te lachen.”
Steeds meer contact
Een paar maanden later moet Kay opnieuw naar het ziekenhuis. Dit keer voor zijn tweede grote operatie. Ook nu zijn de CliniClowns er. Met hun muziekinstrumenten en gelach paraderen ze door de gang heen. “Ik tilde Kay op en liep met hem naar de deuropening. De clowns maakten daar muziek en hadden de grootste lol met de kinderen.” Nu Kay wat ouder is, heeft hij al beter in de gaten wat er gebeurt. Met grote ogen zit hij op de arm van Romy terwijl hij het schouwspel om hem heen in zich opneemt.
Als Kay een paar maanden later naar het Maastricht UMC moet voor een virus, zoeken de clowns hem opnieuw op. “Kay moest twee weken in een soort van quarantaine.” Gelukkig laten de clowns zich daar niet door tegenhouden. “Ze stonden ineens in de deuropening.” Dit keer heeft Kay goed door dat ze er zijn. “Hij was heel geïnteresseerd in wat ze aan het doen waren.” Met een grote grijns zag je hem af en toe reageren op de streken van de clowns. “Ik ben erg benieuwd hoe hij op ze gaat reageren als hij straks nog wat ouder is bij zijn derde operatie”, vertelt Romy.
Ook voor ouders
“Hoe klein hij ook nog is, de komst van de CliniClowns op de afdeling zijn een hoogtepunt van de dag, ook voor de ouders en de andere kinderen.”
“Kay is een vrolijk mannetje, dat is hij altijd geweest. Natuurlijk gaat het ook wel eens minder met hem, maar hij is ondanks de operaties een opgewekt en sterk kereltje gebleven”, Romy is trots op haar zoon. De tijd in het ziekenhuis is zwaar maar de bezoekjes van de CliniClowns brengen afleiding. “Als de clowns langskomen begin je spontaan te lachen om de gekkigheid die ze uithalen. Zo werkt het voor kinderen die ziek op bed liggen en dan toch even plezier hebben. Zelfs als het nog een baby is die niet veel doorheeft, is het voor de ouders toch een welkom moment van plezier.”
Romy vertelt dat ze dankbaar is dat ze Kays eerste verjaardag kan vieren en dat de CliniClowns er voor ze zijn. “Hoe klein hij ook nog is, de komst van de CliniClowns op de afdeling zijn een hoogtepunt van de dag, ook voor de ouders en de andere kinderen.”