Swingen op de downpoli

Joepie! De clowns zijn er! Fienne rent met een brede grijns naar hen toe, armpjes in de lucht. Het is meteen een vrolijke drukte op de gang van de downpoli in het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp. Fienne, een vrolijk meisje met het syndroom van Down, is er voor controle. Op deze poli kan ze in één ziekenhuisbezoekje bij verschillende artsen terecht. Dat is makkelijk, vertelt vader Marco. “Alles is hier goed geregeld. De clowns houden de kinderen bezig als ze tussen de artsenbezoekjes door moeten wachten. Dat werkt perfect.”

Fienne verliest haar clownsvrienden geen moment uit het oog. Nop en Neel glimmen ook. Neel begint zelfs van blijdschap te tapdansen. Fienne klapt enthousiast mee, Nop ook. “Zo wordt zo’n dag opeens een feestje”, lacht haar vader. “De clowns maken dat ze het hier enorm gezellig vindt.”
Zijn dochter straalt. 

Als Fienne met Nop en Neel in de speelhoek een kopje clownsthee heeft gedronken, begint Neel een muziekje te neuriën. Jadabadoebadoehee, klinkt het jazzy door de gang. De clowns dansen, Fienne klapt en buigt. Dan worden de klanken Afrikaans, er ontstaat een wilde dans, de grote en kleine artiesten trekken in optocht door de gang, hun handen in de lucht. Fienne geniet. Ze is niet bij de clowns weg te branden.

“Poepoe,” zucht Nop. “Ik ben moe hoor, heel even uitrusten.” Ze glijdt langs de muur naar beneden en valt zo in slaap. Neel en Fienne swingen nog steeds door de hal. “Bapapadoebababae”, klinkt het. Dan is Fienne klaar op de poli. De optocht swingt met haar mee naar de uitgang. Fienne wordt twistend en wel uitgezwaaid. De lach is geen moment van Fienne’s gezicht geweest. Dag Fienne, dág!

Nop en Neel mogen nu ook naar huis. Neel: “Het is hier heel fijn spelen. Omdat de kinderen ons hier kennen, hebben ze al echt een band met ons. Doordat ze ons na elk artsenbezoekje weer terugzien, verstevigt die band. Het contact met ons begint in hun belevingswereld namelijk wel steeds opnieuw, maar we voelen voor hen tegelijkertijd vertrouwd.”

Nop: “Voor de kinderen hier is de clown een heel goed maatje. Downkinderen hebben vaak meer tijd nodig om te wennen en dingen te begrijpen. Wij blijven in het spel steeds maar herhalen. Een clown kan namelijk echt eeuwig doorgaan met bepaalde spelletjes, waar ouders allang hebben gezegd, nu is het mooi geweest.”