‘Voor Mitch zijn de CliniClowns iets veiligs’

“Onlangs is Mitch weer door de MRI gegaan. De artsen zijn aan het onderzoeken wat er in zijn hoofd gebeurt. Hij kan namelijk lopen, springen en goed bewegen. Maar is tegelijkertijd ook non-verbaal en niet zindelijk. En dan het slechte slapen... Dat is nog steeds verschrikkelijk. We weten nu beter waar het vandaan komt, maar het blijft pittig om voor hem te zorgen. Ik probeer mijn draai erin te vinden en doe m’n best.

Regen

Mitch is echt een buitenkind, speelt het liefst de hele dag buiten, ook bij slecht weer. Dan staat hij in de regen op de trampoline. Regen vindt hij geweldig. Ik weet steeds beter wat hij wil. Als hij iets duidelijk wil maken dan pakt hij m’n hand vast en trekt me mee. Naar de kraan als hij dorst heeft. Of naar de plek waar ik zijn luier verschoon als hij een schone luier wil.

Meer dan duizend woorden

Bij het kinderdienstencentrum waar hij naartoe gaat, ziet hij de CliniClowns. Vaak zijn het Beer en Fief. Fief is echt zijn favoriet. Als zij binnenkomt, straalt hij helemaal: ‘Oh wow, daar is ze weer.’ Er is contact en dat blijft bijzonder. Mitch kijkt de clowns echt aan, dat doet hij niet zomaar. Bij de clowns zie je de herkenning in zijn ogen. Als ik de foto’s bekijk van het kinderdienstencentrum zie ik dat hij er echt ís op zo’n moment. Ik heb er niet veel woorden voor, zo’n beeld zegt voor mij meer dan duizend woorden. Hij wordt heel rustig van de clowns. Ook daarna, als hij thuis is, voel ik dat hij ontspannen is.

Gewoon genoeg

Voor Mitch zijn de CliniClowns iets veiligs. Hij kent ze al vanaf zijn ziekenhuistijd, toen hij nog piepklein was. En zo is ook het spel van de clowns, het is heel klein. Ze zitten dan naast hem of rammelen wat met muziekeitjes. Hij zit er gewoon bij, buiten op het kleedje of in de stoel. Maar dat ze elkaar aankijken, is genoeg. Meer is er niet nodig. Ze hoeven niet gek te doen en te zingen. Als ze er maar gewoon zijn.”