‘We hoefden even niet na te denken, dat was zo fijn’
Oscar en zijn vriendin hadden de kraamtijd met hun pasgeboren zoontje Hidde iets anders voorgesteld. Het jonge gezin verbleef een week in het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht. Oscar vertelt over de heftige nachten, de vele zorgen en een verlichtend moment met CliniClowns Miep en Soes.
“Toen Hidde werd geboren leek er weinig aan de hand. Totdat hij na twee weken heel veel begon te huilen. Soms excessief, uren achter elkaar. Zijn broer had vlak daarvoor 40 graden koorts gehad, misschien heeft het daaraan gelegen. De huisarts stuurde ons door naar de kinderarts en hij wilde Hidde ter observatie opnemen in het ziekenhuis.
Achteraf gezien was dat toch wel heftig. Niets ten nadele van het ziekenhuis. De zorg is goed, de mensen zijn vriendelijk en het is heel fijn dat iemand het soms even van je overneemt. Maar zo’n kraamtijd zie je toch anders voor je. Je wil lekker thuis zijn en genieten als gezin. In plaats daarvan zit je dag en nacht in het ziekenhuis.
Eigenlijk raak je in een soort overlevingsmodus. Mijn vriendin en ik hadden geen tijd om stil te staan bij de situatie, geen tijd om na te denken over hoe zwaar het was. We deden gewoon wat nodig was. Ondertussen vlogen we heen en weer van huis naar ziekenhuis, om ook voor Hiddes oudere broer te zorgen.
Rust
Op een ochtend in het ziekenhuis kwamen CliniClowns Miep en Soes langs. We hadden geen idee wat we konden verwachten, zeker omdat Hidde nog zo jong is, maar we waren wel nieuwsgierig naar die twee vrolijke figuren tussen alle ‘witte jassen’ door.
De clowns maakten meteen een grapje richting mijn vriendin en mij, ze betrokken ons er ook bij. Terwijl clown Miep op haar ukelele tokkelde, blies Soes prachtige bellen die door de kamer zweefden. Het was alsof de kamer oplichtte, er daalde een soort rust neer. Mijn vriendin en ik keken naar Hidde, naar elkaar en dan weer naar de clowns. Zelfs Hidde leek even te zoeken waar die zachte klanken nou vandaan kwamen.
Zorgeloze moment
Inmiddels zijn we weer lekker thuis met zijn vieren en genieten we steeds meer. Met Hidde gaat het stap voor stap beter. Ik denk nog vaak terug aan het moment met de clowns. Ik vond het mooi om als vader mijn kind op een andere manier te zien. Niet vanuit het medische, met alle zorgen die je hebt: hoe gaat het nu? Doet hij het goed? Maar gewoon met een nieuwsgierige blik: hoe reageert hij hierop?
Ik hoop dat meer kinderen en hun ouders zo’n moment mogen meemaken. Als er een arts of visite binnenkomt, heb je het toch vaak over de situatie, hoe nu verder en welke zorgen je hebt. Met de CliniClowns telt alleen het moment en is de rest even niet belangrijk. Dat is zo verlichtend.”