Alle stress en zorgen zijn even vergeten
Magie, lieve liedjes, een reis naar planeten. Als de CliniClowns langskomen in het OLVG-ziekenhuis, kan alles gebeuren. “De kinderen vergeten even dat ze ziek zijn.”
De ochtend schiet voorbij op de kinderafdeling van het Amsterdamse Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) West. In de isolatiekamer wenkt de vader van kleine Mohamed. De clowns blazen vanaf de drempel bellen, handpopje pinguïn doet fanatiek mee. Mohameds grote ogen glanzen van plezier; na al die saaie, stille dagen in het ziekenhuis eindelijk wat leuks. Zijn vader kijkt vertederd toe hoe zijn zoontje naar de bellen grijpt. Voor even worden de zorgen en de spanning vergeten. Handenvol handkusjes van Mohamed als Chico en Boem weer gaan.
Op de kamer van de half-Engelse Earl (9) schudt CliniClown Boem liedjes in vreemde talen uit zijn mouw. Japans, Chinees, Spaans, Earl geniet. “Zweeds nu”, oppert de jongen. “Zweeds, Zweeds, Zweeds”, galmt Boem, begeleid door CliniClown Chico.
Jupiter
“Jupiter! Haar naam is Jupiter, van de planeten, weet je wel?’ Boem kijkt verrukt naar Chico. Voor Boem ligt Ebrar, eh, Jupiter in haar bed. De puber neemt de clowns met een stalen gezicht in het ootje. Boem buigt diep: “Goedemorgen Jupiter, heerseres der sterren en planeten. Ik kom de superact van Chico presenteren.” Hij mompelt tegen Chico: “Jupiter is de grootste planeet, je moet wel iets bijzonders doen hoor.”
Chico heeft geen idee. Een act? Hoe dan? “Een salto”, beveelt Ebrar onmiddellijk. Ze kijkt Boem met glinsterende ogen aan, zij zullen Chico weleens in beweging zetten. Een knullig hupje volgt. Ebrar schudt misprijzend haar hoofd. “Dat was geen salto”, zegt ook Boem. Dan grijpt hij Chico’s benen, in een slapstickachtige act houdt hij zijn clownsmaatje ondersteboven. “Nu, máák die salto!” Maar alles gaat mis; ze wankelen, vallen om als boomstammen, Ebrar kan haar lachen niet meer inhouden. “Heel goed”, zegt ze proestend. “Ik zou wel wat vaker oefenen.”
Aftasten
“Het is altijd zoeken naar een ingang, hoe kun je contact maken?” zegt Hans Karg, alias clown Boem, lopend over de ziekenhuisgang. “Ik sloot een bondje met haar, Chico was de sigaar. Dat werkte.” Hans en clownsmaatje Dennis Jehee (Chico) werken sinds een jaar samen.
Hans is al jaren CliniClown, Dennis is redelijk nieuw, maar ze voelen elkaar feilloos aan. Dennis: “We kunnen goed schakelen, begrijpen elkaar met een blik.” Terwijl ze over de gang lopen, speelt Chico een deuntje op zijn pianica, een kruising tussen een accordeon en een mini-pianootje. Het zorgt voor nieuwsgierige blikken in het ziekenhuis.
Vertrouwd
Medisch pedagogisch zorgverlener Tessa Weetink praat de CliniClowns altijd even bij over de kinderen die er die dag liggen. Ze vindt de clownsbezoeken – ze spelen hier twee keer in de week – erg waardevol: “De kinderen vergeten even dat ze ziek zijn. Ze hebben iets om naar uit te kijken.”
Als kinderen angstig zijn of er is iets vervelends gebeurd, vraagt Tessa de clowns even langs te gaan. “Zo hadden we een jongetje dat in paniek was vanwege een prik. Ik vroeg of de clowns bij de bloedafname konden zijn. Toen lag hij opeens te stralen, was perfect afgeleid, zonder enig probleem konden we dat vingerprikje doen. Ook voor broertjes en zusjes zijn ze belangrijk, die worden op een mooie manier ook bij het spel betrokken.”
Pechvogel
Op uitnodiging van haar moeder zingen ze vervolgens een lief liedje op de kamer van de kleine Eline. De peuter was net thuis na twee weken ziekenhuis vanwege maagproblemen, toen ze uit haar bedje viel, boven op haar sonde. Ze is een nachtje terug ter observatie. Haar gespannen moeder kan even haar zorgen loslaten als haar dochtertje helemaal opgaat in het spel van de clowns. Ze geniet van de muziek en het bekende liedje dat de clowns voor haar zingen.
Oppepper
Intussen zit Marwa op de gang al te wachten in een rolstoel. Het meisje kan een oppepper gebruiken. Een bacterie maakte haar in no time doodziek, vertelt haar moeder. “Ze was zo benauwd en angstig, ik dacht, mijn kind gaat dóód.” Omdat ze nog zwakjes oogt, beginnen de clowns rustig op een afstand, met een liedje. Klein lief beertje in het bos, stelt Boem voor.
Even geen stress
“Jij hebt trouwens ook een lief klein beertje, Marwa”, ziet hij. Hij heet Yassin, lacht Marwa. Oké: klein lief beertje Yassin bij Marwa op schoot in het bos. Ze zingen, kletsen, Marwa straalt onder alle aandacht en haar moeder misschien nog wel meer. De clowns zelf hebben ook de grootste lol, zittend op de grond goochelen ze met sjaaltjes, Marwa en Chico jagen op Boems bellen. Moeder kijkt gelukzalig toe, alle stress is vergeten.