‘De clowns hebben bijna niets nodig’

“CliniClown Zabor ligt op zijn rug voor de rolstoel van een jongetje en fietst met zijn benen in de lucht. Het jongetje kan niet praten, ik weet daardoor natuurlijk niet wat er precies in hem omgaat. Maar hij oogt ontspannen, bedachtzaam en geïnteresseerd. Als Zabor overeind komt, met zijn gezicht dichtbij, zoekt het jongetje zelf contact. Hij pakt de rode neus van Zabor. “Toet, toet!” zegt Zabor. Het plezier is duidelijk zichtbaar.

KDC Dol-fijn is een behandelcentrum voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand. We hebben twee groepen voor kinderen met een ernstige meervoudige beperking, een voorbereidende groep voor vervolgscholing en twee behandelgroepen voor kinderen met een stoornis in het autistische spectrum.

Stille genieters

De CliniClowns komen zeker elk jaar een keer langs, dit jaar hadden we de luxe dat ze zes weken lang op bezoek kwamen. Geweldig om mee te maken. Het is zo fijn dat de kinderen gewoon hun eigen ding kunnen doen tijdens een bezoek. Wil je lekker op de mat blijven liggen? Prima. Wil je op afstand meekijken? Ook goed. De clowns gaan fantastisch om met de ‘stille genieters’. Zoals een meisje in een rolstoel dat normaal niets moet hebben van bombarie op de groep. Nu zie ik haar opeens aan de wielen van haar rolstoel trekken, uit zichzelf richting de actie.

De clowns komen altijd binnen met een vast deuntje, de een met een accordeon en de ander neuriet mee. Kindjes horen de muziek van ver aankomen, hun alertheid wordt zo al getriggerd en je hebt meteen sfeer. De clowns maken een rondje, kijken welk kind reageert en blijven daar even hangen, ze nemen de tijd voor een op een contactmomenten.

Proberen

Wij denken vaak al te weten wat kinderen leuk of niet leuk vinden en vullen dat in. Soms zie ik de clowns dingen doen en denk ik: moet je dat wel doen? Maar zij proberen het gewoon. Dat pakt soms verrassend uit. Ze hebben ook bijna niets nodig. Laten een holle buis met ribbelrandjes heen en weer slingeren, blazen erdoorheen of roetsen ermee langs hun tanden. Het is zo leuk wat ze met dit soort eenvoudige hulpmiddelen teweegbrengen.

Een andere ingang

Kinderen hoeven niet te schateren als ze genieten, je ziet het ook aan een kleine schittering in de ogen. Wij zijn zelf ook creatief en vindingrijk, maar de clowns vinden vaak toch net weer een andere ingang. Weten de kinderen uit hun bubbel te halen. Een beetje lucht, een tikje hier en een tikje daar... het lijkt zo simpel, maar het is een kunst.

Samenspel

Normaal ben je zelf onderdeel van het contact met de kinderen. Voor mij en mijn collega’s is het leuk om net buiten de kring te kijken wat er gebeurt. Gewoon observeren wat de clowns anders doen dan wij. Hoe ze hun spel op elkaar afstemmen. Dan is de een met een kind bezig en komt de ander zich ermee bemoeien. Vanzelf ontstaat een samenspel. Inspirerend!”