‘Ieder kind beleeft het op zijn eigen manier’
Langzaam brak het ijs op de peutergroep voor motorisch beperkte kinderen. Ze moesten even wennen aan de CliniClowns op de afdeling kinder- en jeugdrevalidatie van Treant, ziekenhuislocatie Scheper in Emmen. Maar pedagogisch medewerkster Ellen Weeke ziet nu bijzondere dingen gebeuren, vertelt ze in dit verhaal.
De kinderen hier moeten wennen aan nieuwe dingen, dat heeft altijd even tijd nodig. Met de CliniClowns hadden we afgesproken dat ze in het begin wat afstand zouden houden. Een jongetje wilde inderdaad helemaal niets van ze weten. Tot clown Joep op haar mondharmonica begon te spelen. Hij praat niet, maar toen ze even stopte, vroeg hij met handgebaren of ze door wilde spelen. Dan hield ze weer even stil, gebaarde hij opnieuw en begon ze weer te spelen. Hij zat er helemaal in, zo’n mooi moment!
Kleinschalig
Ik sta op de therapeutische peutergroep voor motorisch beperkte kinderen. We hebben hier twee groepen en de kinderen komen drie dagdelen per week. Ze krijgen hier individuele therapie van de logopedist, fysiotherapeut en ergotherapeut. Ook kunnen we kinderen en ouders ondersteunen met medische psychologie en maatschappelijk werk. Als pedagogisch medewerkers richten wij ons op de cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling en bijvoorbeeld de zelfredzaamheid. Het is hier net een reguliere peuterspeelzaal, maar dan kleinschaliger: we hebben maximaal 7 kinderen in de groep en staan met 5 volwassenen op de groep.
Zintuigen
CliniClowns Joep en Kluts zijn nu een paar keer geweest. Er is nog geen vaste regelmaat, maar wat ons betreft gaat die wel komen. Toen ze in groep 1 waren, zagen we hoe snel de aandacht van de kinderen werd gepakt met simpele muziek, geluidjes en spel met doekjes waarmee ze de zintuigen prikkelen. De clowns spelen nu steeds even voor alle kinderen samen, en dan proberen ze de kinderen ook individueel te benaderen. Dat lukt ook goed.
Hulp op een speelse manier
De CliniClowns kwamen al wel op de kinderafdeling van het ziekenhuis. We dachten: misschien is dat ook wel wat voor onze kinderen. Op den duur zouden ze ook een rol kunnen spelen in de individuele therapie. Als het soms lastig is een doel te bereiken met een kind, zou een clown wellicht mee kunnen helpen om dat op een speelse manier toch voor elkaar te krijgen. De clown kan net iets toevoegen bij het leren eten, het leren bewegen. Zo krijgen de kinderen die dat nodig hebben oefeningen met rolstoel rijden en de clowns kunnen er een feestje van maken.
Mee in het spel
Toen de CliniClowns hier waren, was er een meisje dat meteen bij me op schoot kroop. Ze was even angstig, maar al heel snel ging ze naar de clowns toe. De kinderen hebben een open geest en door de muziek en simpele bewegingen raken ze snel enthousiast en gaan ze mee in het spel, ieder op zijn eigen manier. Ze zijn echt zichzelf daarin. De een maakt geluidjes, de ander maakt gebaren. Je ziet gewoon dat ze ervan genieten.
Ik heb gezien dat de clowns ook heel goed kunnen inschatten of ze afstand moeten nemen of niet. Als een kindje wat angstig was, probeerde ze het later nog eens. Heel rustig en voorzichtig probeerden ze contact te maken. Dat hebben ze geweldig in de vingers. Ik zag ook weer hoe muziek verbindt: kinderen zoeken elkaar op in hun plezier, ze delen het met elkaar.