CliniClowns Tup en Oei met een bewoonster van het Revelsanthuis in Emmeloord.

‘Ik ben altijd zo blij als ze weer komen!’

CliniClowns Tup en Oei maken een feestje van elk bezoek aan het Revelsanthuis in Emmeloord. Activiteitenbegeleidster Esther én bewoonster mevrouw Clarijs vertellen in dit verhaal over hun ervaringen. 

Samen liedjes zingen, grapjes maken met de bewoners, een praatje met iedereen; de CliniClowns brengen altijd een bijzondere vibe mee als ze langskomen bij het Revelsanthuis in Emmeloord, vertelt activiteitenbegeleidster Esther Betten. Ook mevrouw Clarijs (88), die nu zo’n twee jaar in het verzorgingshuis voor mensen met dementieklachten woont, kijkt er naar uit. Er zijn altijd activiteiten, maar de clowns brengen iets speciaals, vertelt ze. “Ze doen altijd zulke leuke, gekke dingen. We moeten dan zo lachen. Het is gezellig.”

Persoonlijke ervaring

De bewoonster vindt het bijzonder dat de CliniClowns bij haar in het huis komen. “Ik kende ze al. Mijn kleinzoon heeft ooit een half jaar in het ziekenhuis gelegen met brandwonden. De clowns kwamen daar heel vaak langs, dat was gewoon fantastisch. Ik vond het geweldig om te zien hoe belangrijk ze zijn voor zieke kinderen. Ze hebben hem echt geholpen.”

Vertrouwd

CliniClowns Tup en Oei komen iedere maand langs en voelen inmiddels vertrouwd. “Laatst had Tup een ander clownsmaatje bij zich, dat was Joep. Dat werd meteen opgemerkt”, lacht Esther. Het Revelsanthuis heeft 21 bewoners, verdeeld over twee huiskamers. “De sfeer in beide kamers is erg verschillend. In de eerste huiskamer betekent een clownsbezoek altijd meteen dikke pret, de bewoners doen volop mee.”

“In de tweede huiskamer zijn mensen wat afwachtender, maar de clowns kunnen daar goed mee omgaan, ze spelen in op wie en wat er op dat moment is. Als iemand iets roept, nemen ze dat mee in het spel of verpakken ze het in een liedje. Tup neemt ook af en toe papier en houtskool mee, dan maakt hij portretten van de bewoners. Zo hebben ze een leuke herinnering.” Ook mevrouw Clarijs koestert haar portrettekening. Ze glimlacht: “Die bewaar ik in een laatje met papier eromheen, zodat het niet kreukt.”

Even iets anders

Esther ziet vreugde en plezier als de CliniClowns weer komen. “Ze zijn de kers op de taart. Ook bewoners die eerst denken ‘wat nu weer?’ hebben uiteindelijk een grote glimlach op het gezicht. Soms reageren bewoners helemaal niet. De clowns weten ook dan meestal toch contact te maken. Dat ze er zijn is waardevol, even iets totaal anders.”

Aandacht

Mevrouw Clarijs vindt het mooi dat de clowns oog voor elke bewoner hebben. “Iedereen komt aan de beurt.” Esther knikt: “Als ze binnenkomen, krijgt iedereen aandacht. Hier een hand, daar een grapje. Of ze gaan gewoon bij iemand zitten, wat de behoefte maar is. Iedereen wordt gezien.” Een mevrouw roept steevast ‘clowns, kinderachtig!’, maar vaak blijft ze toch zitten en doet ze uiteindelijk mee.

“Ik vind ze niet kinderachtig hoor, ik word er blij van”, zegt mevrouw Clarijs. “Dan denk ik: gelukkig, daar zijn ze weer. Ze maken er altijd echt een feestje van. Lekker kunnen lachen is belangrijk. De dag kan niet meer stuk als de clowns zijn geweest.”

Gun jij mensen met dementie de lach die doet leven? Doneer nu.