‘Tijdens deze bezoeken kunnen ze even samen ontspannen’

“Hé, gezellig!” CliniClowns Lou en Bonkie worden enthousiast ingehaald op de kamer van meneer en mevrouw Laurens in het Rotterdamse zorgcentrum Sonneburgh, op de locatie Ravenswaard. De clowns spelen hier tweewekelijks voor bewoners met dementie. Ze kennen de bewoners daardoor goed, vertelt Martine (clown Lou): “Het is fijn dat de mensen ons kennen en herkennen. En wij weten inmiddels een beetje wat ze leuk vinden, daar kun je op inspelen.”

Handen vol

Meneer Laurens heeft geen dementie, zijn echtgenote wel. Op deze locatie kunnen ze gelukkig samen blijven wonen, legt activiteitenbegeleidster Miranda Sluijters uit. “Dat is voor hem niet altijd makkelijk. Vaak is ze onrustig en verdrietig en wil ze weg, naar haar oude huis. Hij heeft er soms zijn handen vol aan en kijkt dus echt uit naar deze bezoekjes. Als de CliniClowns komen, kan hij even ontspannen samen met zijn vrouw.”

Mondharmonica

Meneer heeft van alles te vertellen tegen Lou en Bonkie. Ook zijn echtgenote begroet hen met een brede lach. Doorgaans is ze wat timide, weten de clowns. Maar vandaag pakt ze meteen de hand van Lou, die naast haar op de bank is neergeploft. “Hij kan echt heel goed mondharmonica spelen”, vertelt ze aan Lou. Oh, dat wist Lou nog niet. “Pak ‘m even en laat eens wat horen”, knikt ze glimlachend tegen haar man. Die laat dat zich geen twee keer zeggen. Clown Bonkie duikt onmiddellijk in een presentatorenrol, mevrouw en Lou zijn haar publiek. “Dames en heren”, klinkt het plechtig. “Ik wil het optreden van een wereldberoemde artiest aankondigen. Tadaaaaa!” 

Marsdansje

Meneer Laurens vindt het prachtig. Hij zet de mondharmonica aan zijn mond en begint een mars te spelen. Omdat hij vroeger veel met koren heeft gespeeld, is hij echt heel goed. Miranda lacht: “Vroeger kwam Bonkie hier met clown Moes, daar speelde hij zo graag mee samen. Dan speelde Moes op een klein gitaartje. Hij werd dan gecorrigeerd door mijnheer als hij bepaalde noten niet goed speelde.”

Terwijl meneer Laurens er intussen vrolijk op los blaast, kijkt zijn vrouw trots naar hem. De clowns dansen sullig mee. Daarna joelen en klappen ze voor het mooie spel. “Dit was niet gespeeld, het is echt heel goed”, zegt Martine. “Soms is meneer zo blij dat we komen dat hij ons van alles wil laten vertellen en wil laten zien, daar verliest hij zich dan een beetje in. Nu speelde hij in alle rust en overtuiging. En wij en mevrouw genoten mee. Het was gewoon een prachtige show.”